Mój mąż zmarł, gdy dzieci były jeszcze bardzo małe. Zostałam sama z długami i bez pracy. Wtedy moja babcia poradziła mi, abym wyjechała do pracy za granicę.
Nie wiedziałam, jak zostawić dzieci, ale babcia była pewna. «Jedź, ja sobie poradzę», mówiła. Tak wyjechałam do Francji, by pracować. Było to niesamowicie trudne, ale dałam radę.
Całe zarobione pieniądze wysyłałam babci, zostawiając sobie tylko na najpotrzebniejsze rzeczy. Na szczęście z dziećmi wszystko było w porządku.
Kiedy moje córki poszły na studia, opłacałam ich naukę i mieszkanie. Z czasem udało mi się kupić dla nich dwa mieszkania.
Kilka dni temu przyjechałam do nich, żeby wspólnie świętować Boże Narodzenie i Nowy Rok. Przywiozłam córkom 7 tysięcy euro, które zaoszczędziłam przez ostatnie miesiące. Myślałam, że podzielę je, żeby mogły wydać na swoje potrzeby.
- Moje kochane, to prezent od mnie na Nowy Rok.
- Mamo, nie potrzebujemy twoich pieniędzy, odpowiedziały.
- Ale… dlaczego? Przecież całe życie się starałam dla was.
- Mamo, to twoje pieniądze. Całe życie pracowałaś dla nas, a zapomniałaś o sobie. Kochamy cię i chcemy, żebyś była szczęśliwa.
Nie wiedziałam, co powiedzieć. Jakby cały ciężar spadł ze mnie. Poszłyśmy razem do salonu urody, potem na zakupy. A na Nowy Rok postanowiliśmy wyjechać na wakacje w góry.
Prawie całe swoje życie pracowałam za granicą, a moimi córkami zajmowała się babcia. W tym roku postanowiłam do nich przyjechać i byłam zszokowana…
Teraz jestem szczęśliwa. Okazało się, że są gotowe wspierać mnie tak, jak ja je wspierałam. To nowy etap w moim życiu, pełen miłości i troski.
