Po tym, jak matka Kayli zniknęła z jej życia, ojciec wychowywał ją z miłością i troską.
Wszystko było dobrze, dopóki nie spotkał Tanii, jej macochy, która wraz ze swoimi córkami stała się częścią ich rodziny.
Wszystko wydawało się normalne, aż do momentu, gdy wydarzyła się tragedia i Kayla trafiła pod opiekę Tanii.
Pod tym dachem Kayla musiała ustalić swoje priorytety.
«Moja matka nigdy nie była stworzona do bycia matką.
Powiedziała to mojemu ojcu, kiedy miałam tylko trzy miesiące, tuż przed tym, jak odeszła.
‘Przepraszam, Colin,’ powiedziała, pakując swoje rzeczy.
‘Ale to życie nie jest dla mnie.
Nie dam rady.
Nie wiem, jak być matką i nie jestem pewna, czy chcę próbować.’
‘Ale Kayla cię potrzebuje,’ nalegał mój ojciec.
‘Zrobiłabym jej więcej krzywdy, gdybym została,’ powiedziała, mając łzy w oczach.
I tak odeszła z naszego życia.
Przez wiele lat mój ojciec polegał na moich dziadkach, którzy mnie wychowywali.
Zrobili fantastyczną robotę, otaczając mnie miłością i troską, mimo że moja matka postanowiła mnie porzucić.
‘To trudne, wiem,’ powiedziała pewnego dnia moja babcia, kiedy siedzieliśmy przy stole.
‘Ale musisz pamiętać, Kaylo, że nie każdy jest stworzony do bycia rodzicem.
Czasami ludzie zdają sobie z tego sprawę za późno.’
Słowa mojej babci miały sens.
To nie było w mojej mocy.
Ale jednocześnie trudno było pogodzić się z tym, że moja matka zdecydowała się odejść – że jej miłość do mnie nie była wystarczająca.
Z biegiem czasu mój ojciec stał się dla mnie coraz ważniejszy.
Był jedyną osobą, która zrobiłaby wszystko dla mnie.
Byliśmy tylko ja i on przeciwko całemu światu.
Ale kiedy miałam 12 lat, mój ojciec spotkał Tanię w mojej szkole.
Tania miała dwie córki bliźniaczki, Ellie i Avery, które były rok starsze ode mnie.
Spotkali się na wydarzeniu charytatywnym.
Wkrótce potem Tania i mój ojciec zaczęli się spotykać, a dwa lata później wzięli ślub.
Ellie, Avery i ja byłyśmy druhnami.
Na początku Tania wydawała się dobrą matką.
Jednak, jak przewidziała moja babcia, jej uprzednio miła postawa nie trwała długo.
Wkrótce zauważyłam, jak różne traktowanie mnie i bliźniaków stawało się coraz bardziej widoczne.
Mój ojciec starał się to zrekompensować, zapewniając mnie, że zawsze będzie przy mnie.
Ale tylko kilka tygodni po moich 15. urodzinach, zmarł nagle na atak serca.
Pogrzeb był chaotyczny, a moje życie zmieniło się na zawsze.
Tania i jej córki zaczęły traktować mnie jak obcą osobę.
Wszystko, co robiłam, to sprzątanie w domu i chodzenie do szkoły.
Tymczasem pieniądze mojego ojca były wydawane na spełnianie wszystkich życzeń bliźniaków.
Na ich 16. urodziny Tania zorganizowała wystawną imprezę i kupiła im najnowsze telefony.
Na moje urodziny dostałam stary, używany plecak szkolny z wyszytym imieniem jednej z bliźniaczek.
Tania powiedziała mi:
‘To wszystko, na co zasługujesz.
Skup się na nauce i przyszłości.’
Byłam załamana, ale nie poddałam się.
Ten plecak szkolny, symbolizujący jak mało znaczę dla Tanii, stał się moją motywacją.
Ciężko się uczyłam, uzyskałam świetne oceny i w końcu zdobyłam stypendium na prestiżową uczelnię.
Dziś jestem odnoszącą sukcesy weterynarzką, znaną i szanowaną w mojej społeczności.
Kiedy wygłaszałam główne przemówienie na spotkaniu absolwentów, miałam przy sobie dokładnie ten plecak i powiedziałam:
‘Dziękuję osobie, która dała mi ten plecak, wierząc, że nie zasługuję na nic lepszego.
Twoje niedocenianie było paliwem, które doprowadziło mnie do tego, gdzie jestem teraz.’
A ty, co byś zrobił na moim miejscu?
