W 2016 roku w stanie Karolina Północna urodziły się dwie dziewczynki – Abby i Erin. Były bliźniaczkami, ale nie zwykłymi. Ich głowy były zrośnięte. Tak skomplikowany przypadek, że nawet medycyna się wahała. A jednak się urodziły. I przeżyły.
Ich mama, Anne Delaney, znała diagnozę już w jedenastym tygodniu ciąży. Lekarze byli szczerzy – zalecali przerwanie.
Ciąża była jeszcze na wczesnym etapie, a przed nimi ogromne trudności. Ale Anne nie chciała przerywać.
W 27. tygodniu trafiła do szpitala z nadzieją, że uda się dotrwać do terminu. Ale w 30. tygodniu pojawiły się komplikacje i konieczne było cesarskie cięcie.
Dziewczynki przyszły na świat przedwcześnie, malutkie, bezbronne i zrośnięte.
Lekarze powiedzieli, że jest szansa – tylko 2% takich dzieci przeżywa poród i kwalifikuje się do operacji rozdzielenia.
Niesamowite, ale Abby i Erin znalazły się właśnie w tych 2%. Po miesiącach obserwacji, badań i narad zapadła decyzja – operacja jest możliwa. Ale ryzyko ogromne.
Anne podpisała zgodę. Niezależnie od wyniku. Najważniejsze – spróbować dać każdej córce własne życie.
6 czerwca 2017 roku, prawie rok po narodzinach, rozpoczęła się operacja. Trwała 11 godzin. Najpierw rozdzielono Erin – miała prostszą budowę.
W przypadku Abby lekarze walczyli o każdy milimetr tkanek, o każdy naczynie krwionośne. Dziewczynki przeżyły.
Pięć miesięcy później Erin i Abby wróciły do domu. Zaczęła się rehabilitacja.
Dziś minęło już siedem lat od tamtej operacji. Abby i Erin żyją. Rosną. Ale nie wszystko potoczyło się idealnie. Zdiagnozowano u nich upośledzenie umysłowe.
Nie mówią, ale uśmiechają się i chętnie bawią z innymi dziećmi. Są zsocjalizowane, mimo diagnozy.
Erin nauczyła się chodzić w wieku pięciu lat. Abby potrafi stać, trzymając się rąk mamy, ale samodzielnie jeszcze się nie porusza. Rodzina wierzy – choćby powoli, choćby inaczej, Abby zrobi swój pierwszy krok.
