Kiedy Aria rodzi ich z Dave’em pierwsze dziecko, z przerażeniem obserwuje, jak odchodzi ze szpitala tylko dlatego, że zadzwoniła jego mama. Wszystko staje się jeszcze gorsze, gdy Aria dowiaduje się, że przyczyną jest to, że Dave musiał pomóc matce z zakupami. Co zrobi Aria dalej?
Nigdy nie myślałam, że napiszę te słowa, ale oto jestem: muszę się wygadać i podzielić się cenną lekcją, której mój mąż nauczył się na własnej skórze.
Mam 32 lata i wchodzę w etap macierzyństwa. Mój mąż Dave ma 34 lata i zawsze miał nieco skomplikowaną relację z matką.
Marlin to jedna z tych matek, które dzwonią z byle powodu, oczekując, że on rzuci wszystko i przyjedzie, gdy tylko będzie potrzebna.
„Cześć, Aria,” mówił Dave. „Mama mnie potrzebuje, zaraz wrócę.”
I wychodził z domu w pośpiechu, gotów uratować sytuację.
Robiło mi to wrażenie zabawnego, dopóki nie nadszedł dzień, kiedy zaczęły mi się skurcze. Byłam w 38. tygodniu ciąży i wiedziałam, że czas się zbliża.
Pewnego wieczoru poczułam pierwsze skurcze. Wszystko szło gładko, aż zaczęły się trwać około sześć godzin bolesnego porodu.
„Po prostu oddychaj, kochanie,” powiedział Dave, ściskając moją dłoń. „Zanim się obejrzysz, nasza córeczka przyjdzie na świat!”
Ale wtedy zadzwonił telefon Dave’a i szybko wyszedł do korytarza, aby odebrać. Kiedy wrócił, wyglądał na trochę zdenerwowanego.
Kilka minut później przyszedł SMS. Przeczytał go i wyglądał na zmartwionego, jego oczy błądziły po pokoju, gdy pogrążał się w myślach.
„Co się dzieje?” zapytałam, już pełna niepokoju i bezradności.
Spojrzał na mnie, niemal zirytowany, że ośmieliłam się go przerwać.
„Muszę iść, Aria. Ale to będzie szybkie. Będę zaraz z powrotem, obiecuję.”
„Co?” wyrzuciłam, skrzywiona bólem kolejnego skurczu. „Dave, potrzebuję cię tutaj. Zostań przy mnie! Nasze dziecko wkrótce przyjdzie na świat!”
Wziął głęboki oddech.
„Wiem. Oczywiście, że wiem,” powiedział, niemal nie patrząc mi w oczy. „Ale to moja mama i powiedziała, że naprawdę potrzebuje mojej pomocy.”
„W czym?” niemal krzyknęłam. „Zostawiasz mnie z powodu swojej matki? Jestem pewna, że u niej wszystko w porządku!”
„Zaraz wrócę, Aria,” powiedział. „Przysięgam.”
Pocałował mnie w czoło i wybiegł.
Nie mogłam uwierzyć, że on naprawdę tak postąpi. To było zupełnie bez sensu. Wiedziałam, że mój mąż lubi być blisko swojej matki, ale porzucić żonę podczas porodu?
Czy to był naprawdę ten sam człowiek, za którego wyszłam za mąż?
Czułam się opuszczona w jednym z najbardziej bezbronnych momentów mojego życia.
Starałam się skupić na porodzie, zwracając uwagę na oddech i wszystko, co działo się z moim ciałem. Ale wtedy mój telefon zawibrował od wiadomości od Dave’a.
„Zaraz wrócę, Aria. Obiecuję. Mama tylko potrzebuje pomocy.”
„Stało się coś? Czy ona jest w porządku?”
„Nie, z nią wszystko w porządku. Po prostu kupowała zakupy i były za ciężkie.”
„Żartujesz, Dave? Ja rodzę, a ty zostawiłeś mnie z powodu zakupów?”
„Tak, mówię poważnie. I przestań być taka egoistyczna, Aria. Moja mama mnie potrzebuje.”
Byłam w szoku. Mój ciśnienie krwi zaczęło rosnąć, co zauważyła jedna z pielęgniarek.
„Powiedz mi, co jest nie tak?” powiedziała, patrząc na monitor pokazujący moje parametry.
Potrząsnęłam głową, łzy spłynęły po mojej twarzy. Nie wiedziałam, jak wypowiedzieć pełne zdanie, nie załamując się całkowicie.
„Powiedz mi, kochanie,” powiedziała pielęgniarka. „Będzie ci lepiej, jeśli powiesz wszystko.”
„Mój mąż zostawił mnie tutaj,” powiedziałam między głębokimi oddechami. „Jego mama potrzebowała pomocy z zakupami i on… odszedł.”
Oczy pielęgniarki rozszerzyły się z niedowierzania.
„Zostawił cię w trakcie porodu? Dla zakupów? O, kochana!”
„Tak,” wyszeptałam, czując, jak cały ciężar sytuacji przygniótł mnie.
„Czy jest ktoś jeszcze, kogo możemy wezwać? Ktoś, kto usiądzie przy tobie, dopóki twój mąż nie wróci?” zapytała pielęgniarka.
Skinęłam głową.
„Mój tata,” powiedziałam. „Mieszka kilka minut stąd i wiem, że przyjdzie.”
Na szczęście, mój tata był za rogiem i jadł fast food, gdy do niego zadzwoniłam, i szybko przyszedł z jedzeniem w ręce.
„Kochanie,” powiedział, wchodząc do pokoju pachnącego smażonym kurczakiem.
„Gdzie jest Dave?” zapytał.
Opowiedziałam tacie prawdę o tym, że Dave mnie zostawił. I podczas gdy mówiłam, skurcze stawały się coraz częstsze.
Moja córeczka nadchodziła.
„Proszę, Gloria,” powiedziałam do miłej pielęgniarki. „Czy możesz nagrać poród? Chciałam, żeby to zrobił Dave, ale zabrał naszą kamerę.”
„Oczywiście, kochanie,” powiedziała Gloria. „Wezwę stażystę, który się tym zajmie, a ja będę cały czas przy tobie.”
Niedługo potem urodziłam naszą piękną córkę Gabrielle, bez Dave’a obok mnie.
Z lewej strony była Gloria, a z prawej mój tata.
Kiedy trzymałam moją noworodkę w ramionach, ogarnęły mnie emocje. Radość, miłość i smutek przeplatały się. Mój tata siedział obok mnie, jego oczy pełne dumy i troski.
„On tego pożałuje, kochanie,” powiedział cicho mój tata. „Ale teraz musisz skupić się na swojej córeczce.”
Skinęłam głową, a łzy płynęły mi po policzkach.
„Nie mogę uwierzyć, że nas zostawił, tato,” powiedziałam. „Jak mógł wybrać ją zamiast nas? Czy nasze życie zawsze będzie takie? Gdyby to była naprawdę pilna sytuacja, zrozumiałabym. Ale to?”
„Dave będzie musiał żyć z tą decyzją,” odpowiedział mój tata. „Ale jesteś silna i masz ludzi, którzy cię kochają. Poradzimy sobie.”
Później, gdy stało się jasne, że ja i Gabi jesteśmy zdrowe i gotowe do wypisu, mój tata zabrał nas do siebie.
Kiedy Dave w końcu dotarł do szpitala, już nas nie było. Pisał, dzwonił, ale ja nie odpowiadałam.
Zamiast tego zostawiłam u Glorii list dla Dave’a. Mój tata nigdy nie wychodził z domu bez laptopa.
„Tato, masz pendrive’a?” zapytałam go przed wyjściem.
„Oczywiście,” powiedział, przeszukując torbę z laptopem. „Po co?”
„Zamierzam zapisać na nim nagranie z porodu i zostawić je tutaj dla Dave’a.”
Mój tata spojrzał na mnie uważnie, a potem skinął głową.
„Proszę, daj mu ten list i pendrive’a,” powiedziałam do Glorii, gdy szykowaliśmy się do wyjścia.
List brzmiał:
Drogi Dave,
To jest to, co przegapiłeś. To jest ten moment, który postanowiłeś opuścić. Zostawiłeś mnie, kiedy najbardziej mnie potrzebowałam. Nasza córka zasługiwała na to, by oboje rodzice byli przy niej w pierwszych chwilach jej życia. To wideo pokazuje siłę i wytrwałość, których nigdy nie zobaczysz na własne oczy.
Mam nadzieję, że zrozumiesz ból i rozczarowanie, które wyrządziłeś. Może teraz pojęsz, jakich poświęceń wymaga rola męża i ojca.
Aria i Gabi
Kilka dni później mój tata zaprosił najbliższą rodzinę, by przedstawić Gabrielle. Nie zaprosiłam Dave’a. Wiedziałam, że to zimny gest, ale nie chciałam go widzieć.
Przyszedł do taty mimo wszystko, wyglądał na skruszonego i zrozpaczonego.
„Proszę, pozwól mi wyjaśnić,” powiedział, drżącym głosem podchodząc do mnie.
Złożyłam ręce na piersi i zamierzyłam się na mężczyznę, którego poślubiłam.
„Co chcesz wyjaśniać? Że wolałeś zakupy od narodzin swojej córki?”
„Przepraszam, Aria,” powiedział. „Byłem rozdarty między tobą a moją matką. Nie wiedziałem, co robić. Dokonałem złego wyboru. Proszę, wybacz mi. Zrobię wszystko, by naprawić sytuację.”
„Porzuciłeś mnie w najbardziej bezbronnym momencie mojego życia, Dave,” powiedziałam, starając się, by mój głos był opanowany. „Jak mogę ci zaufać po tym wszystkim?”
„Wiem, że wszystko zepsułem,” powiedział. „Wiem, że sprawiłem ci ból. Ale chcę to naprawić.”
Odmówiłam wypowiedzenia słowa.
„Nienawidzę siebie za to,” powiedział. „Nigdy sobie tego nie wybaczę. Proszę, pozwól mi być z tobą i naszą córeczką. Pozwól mi udowodnić, że mogę być ojcem, jakiego ona zasługuje.”
„To twoja jedyna szansa, Dave,” powiedziałam. „Musisz mi to pokazać, a nie tylko o tym mówić. Pokaż mi, że możesz być mężczyzną, którego potrzebujemy,” powiedziałam stanowczo.
Kiwnął głową stanowczo.
„Obiecuję ci, Aria, nigdy cię już nie zawiodę.”
Pewnego wieczoru, gdy kąpaliśmy naszą córkę przed snem, Dave odwrócił się do mnie, a jego oczy były pełne szczerości.
„Wiem, że powiedziałem to już tysiąc razy, ale naprawdę mi przykro. Nie chcę przegapić żadnej chwili.”
Wiem, że mój mąż już przeprosił, ale wciąż czekam, aż też moja teściowa przeprosi.
Co byście zrobili?
